Rozdział XIV - Lync i Volt

-I teraz my musimy ich szukać.

Przez las szła dwójka dziwnych ludzi. Jeden z nich- różowo włosy- mówił, mocno gestykulując. Drugi patrzył prosto przed siebie.

-Nie narzekaj Lync.

-Ciekawe, czy spotkamy ją, czy tego jej rycerzyka.

-Lync, Lync, kogo nazywasz rycerzykiem?

-Yoh?

-Nie, Shun- i jednym ruchem zerwał z siebie przebranie, które upadło z cichym szelestem za jego plecy.

-A więc to tak! Jednak się spotykamy!

-Tak, ale nie będą to miłe pogaduszki.

Jednym ruchem powalił Lynca na ziemię.

-Chociaż to nie byłeś ty, ale poczujesz to, co czuła Amanda, kiedy Trey łamał jej nogę- i mocno stanął mu na kończynie, która pod ciężarem złamała się w pół.

Nagle chłopak upadł na ziemię zamroczony przez uderzenie Volta.

-Pokonałeś go, nie pokonasz mnie, sam o tym wiesz. Teraz za to zemszczę się, a wy zgodnie polecicie na drzewo te-Amanda pojawiła się znikąd i szybko zainterweniowała. Za pomocą zaklęcia podniosła Shuna i zaprowadziła go do domu, gdzie czekali Be i De.

-Co się z nim stało?

-Oh, Be, przecież widzisz, że jest nieprzytomny.

-Cii… Właśnie się budzi.

-Amanda? A gdzie oni? Pokonałaś ich?- zamrugał kilka razy.

-Tak, wszystkim się zajęłam. Co cię podkusiło, żeby od razu walczyć z nimi dwoma?- i nie czekając na odpowiedź powiedziała: -możesz obrócić się tak, bym widziała twoje plecy? Muszę zobaczyć, czy nie ma rany.

Shun obrócił się i podniósł koszulkę.

Amanda delikatnie przejechała ręką po plecach chłopka czując pod dłonią jego mięśnie. Zatrzymała się, gdy Shun syknął z bólu. Na tym miejscu widniał wielki siniak.

-No, nieźle cię Volt urządził.

-Ale cierpiałem w dobrej sprawie- uśmiechnął się słabo.

-Tak, tak, a teraz zaciśnij zęby, bo może zaboleć-ostrzegła dziewczyna.

Położyła dłoń na jego plecach. Magiczny dreszcz przebiegł przez ciało chłopaka nie zostawiając śladu po siniaku.

-Gotowe!

-Dziękuję. W zasadzie nie powinien być dla ciebie aż tak miły...

-W zasadzie to nie miałam obowiązku pomóc ci w zmniejszeniu cierpienia.

-Daj mi skończyć! Nie powinienem być tak miły, ale mogę zrobić wyjątek.

-Czuję się wyróżniona.

-I pamiętaj: nie wychodź nigdzie bez Amandy, bo ci źli panowie mogą zrobić ci ała- De, jak zawsze, musiał dorzucić swoje trzy grosze.

-Właśnie- przytaknął Be.  

-Dobrze, będę pamiętał- powiedział Shun i pogłaskał oba menaroki- teraz możesz być już sobą. Oni wiedzą, że tu jesteśmy. Teraz na pewno nie unikniemy konfrontacji.

-Czyli bitwa?

-Niestety tak. Ale na razie nie teraz. Jeszcze nie.