Rozdział XXVI - Niespodziewani goście

-Zobacz!- zawołała chłopaka.

Trzymała na kolanach wielki album ze zdjęciami. Były w nim uwiecznione wszystkie przygody.

-To jak się przeprowadziliśmy, potem na spacerze, a tu…- musiała przerwać, żeby wybuchnąć śmiechem- tu się przebraliśmy. Ale wtedy wyglądałeś! Potem walka, a to? Kto to jest? Skąd się wzięło to zdjęcie?

-To moja mama- wyjaśnił cicho Shun- zginęła, gdy miałem 4 lata.

-Przepraszam. Nie chciałam- spuściła wzrok.

-Wszystko w porządku.

-Kto zrobił mi to zdjęcie?!- spytała czerwieniąc się na twarzy.

-To chyba Be.

-Trzeba je zniszczyć!

-Nie! Spójrz jak słodko wyglądasz, kiedy śpisz.

Przyjrzała się zdjęciu, lekko przekrzywiając głowę.

-No dobrze- westchnęła ze zrezygnowaniem- niech zostanie.

Dzwonek do drzwi.

-Runo!

-Hej, przyprowadziłam ze sobą tych dwóch. Błagali mnie na kolanach, żebym ich zabrała.

-Cześć Keith. Cześć Gus. Wchodźcie.

-Siema Shun, drętwiaku!- zawołał Keith.

-Cześć- odparł chłopak.

-Siadajcie- Amanda gestem wskazała im kanapy. Razem z Runo udały się do kuchni.

-Biedny Shun… Został z nimi sam. Nie wytrzyma-powiedziała Runo.

-Zobaczymy…

Tymczasem…

-To co u ciebie i Am? Wiemy, że wy no tego... -zaczął Keith.

-Dobrze.

-Szkoda- powiedział dotąd milczący Gus.

-Niby dlaczego- Shun przeniósł swoje spojrzenie na niebieskowłosego.

-Gus, ty głupku! Miałeś siedzieć cicho!

-Przepraszam Keith, ale tak mi się wymknęło.

-No powiedzcie, o co chodzi?

-Przez ciebie, łomie, musimy mu wszystko powiedzieć. No więc walę prosto z mostu: chcemy Amandę.

-Co?- spojrzał na nich lekko zdezorientowany.

-To, co słyszałeś.

Czarnowłosy parsknął śmiechem i pokręcił głową.

-Przecież wiesz, że nigdy jej nie oddam.

-Zobaczymy. Czas pokaże- uśmiechnął się, pewny siebie.

-Nie zapomnij o mnie.

-Tak, nie zapomnę, Gus. Pozwolę ci być świadkiem na naszym ślubie...

U dziewczyn...

-Wszystko gotowe. Teraz idziemy ratować Shuna!

-Mam nadzieję, że jeszcze żyje.

Wchodząc do pokoju zauważyły uśmiech Keitha, grobową minę Shuna i prawie śpiącego Gusa.

-Coś mi się zdaje, że nie było tu zbyt miło- szepnęła Runo.

-O czym rozmawialiście?

-O tobie- wypalił Keith, Amanda odruchowo spojrzała na Shuna. Ten popatrzył jej głęboko w oczy i wymusił uśmiech, ale był to raczej grymas.

W pewnym momencie Shun wstał i wyszedł.

Wszystkie spojrzenia skierowane był na Keitha. Ten podniósł ręce w geście niewiedzy i spytał:

-Czy powiedziałem coś nie tak?