Rozdział XXVIII - Wielka zmiana

Nocą wkradł się do ogrodu. Otworzył okno.

„Mam nadzieję, że to te”.

Gdy zobaczył śpiącą dziewczynę, uśmiechnął się. Wziął ją na ręce. Poniósł do starego, rozwalającego się domu.

-Co? Gdzie… gdzie ja jestem? Keith?

-Tak, to ja. Witaj.

-Możesz mnie wypuścić?- a gdy rozbudziła się na dobre zaczęła krzyczeć: -Wypuść mnie, wypuść!

-Spokojnie. Wszystko w swoim czasie. Może się czegoś napijesz?- podał jej szklankę. Amanda uznała, że to sok pomarańczowy i wypiła to. Naraz w jej umyśle powstała pustka. Nie było w nim wspomnień związanych z Shunem, Runo, Gusem. Tylko myśl o Keithie przetrwała.

-Czy teraz chcesz uciekać?

-Nie.

-Bardzo dobrze. Od teraz należysz do mnie! Przebierz się- rzucił w jej stronę ubranie. Wykonała polecenie. Miała na sobie czarne długie kozaki, mini czarną spódniczkę i czarną bluzkę na ramiączkach. Jej piękne włosy Keith związał w ciasnego kitka. Myślał, że zniszczył wspomnienia o Shunie. Ale Amanda zachowała jedno. Z oczu popłynęły jej łzy, rozmazując czarny makijaż.

„Shun, uratuj mnie!”

***

Rozdziały są zdecydowanie za krótkie. Nie chcę ich poprawiać, kiedyś się za to wezmę. Na razie chcę jak najszybciej skończyć ten tom i zająć się drugim, w którym rozdziały są znacznie lepsze. Przede wszystkim jest tam więcej opisów.